Toneelgroep Aluin uit Utrecht gaf een voorstelling op het Lingecollege lyceum tijdens de Lingeweek van het lyceum. Ze voerden een voorstelling van Shakespeare op.
Aluin is al meerdere keren op bezoek geweest bij het lyceum. Ze speelden onder andere Medea en Bakchanten, steeds een Griekse tragedie. Deze keer dus geen Grieks theater, maar Shakespeare. Het idee erachter was dat de afdeling klassieke talen graag samenwerkt met de andere vakken van het vwo. Dan heb je meer publiek, maar belangrijker: het dwingt tot het leggen van verrassende verbanden. Bij het vak kcv, de culturele component van Latijn en Grieks, bereidden de leerlingen zich voor door verbanden te leggen tussen Shakespeare en de oudheid. Bekend is het stuk Julius Caesar van Shakespeare, en andere Romeinse tragedies.
Minder bekend is dat de Engelse schrijver vertrouwd was met Latijn en zijn inspiratie haalde bij Romeinse schrijvers. Juliet slikt een beetje gif om haar familie te misleiden en haar ongewenste huwelijk te ontlopen. De bedoeling is dat ze weer bij bewustzijn komt om zich vervolgens in de armen van Romeo te storten. Maar helaas! Romeo ziet Juliet voor dood liggen en slikt zelf ook gif. Juliet komt bij en pleegt dan ook maar zelfmoord.
Ovidius had deze bizarre fataliteit in het oude Rome al prachtig verteld in het verhaal Pyramus en Thisbe. Ook daar loopt het fout af. Gymnasiasten komen er al worstelend met de taal achter hoeveel zorg Ovidius aan die taal heeft besteed. Dat geldt zeker ook voor Shakespeare. Hij laat zijn Romeo en Juliet in de balkonscène in prachtige zinnen met elkaar praten, zodat hun woorden samen een sonnet vormen.
De sterke kant van de acteurs van Aluin is dat ze die taal in al zijn kracht kunnen laten horen. Ze spelen scènes uit alle bekende stukken van Shakespeare. De bekende monologen komen langs, ‘To be or not to be’, en ‘My kingdom for a horse’! Tussendoor rennen de acteurs tussen de leerlingen door, zetten ze hoedjes op, steken ze de draak met van alles en verklaren ze de liefde aan hun favoriete Shakespeare-stuk. Het is de leerlingen niet ontgaan dat de lat hoog ligt. En dat heeft iets met liefde te maken; liefde voor de taal en voor een intense vorm van leven waarin alles op scherp staat.
